Του Εβρέν Δεδέ
ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ
01.06.2009
Τεύχος 9407
Υπήρχαν ενδιαφέρουσες λεπτομέρειες στην «Ομιλία Ετήσιας Αξιολόγησης» που έκανε ο Αρχηγός του ΓΕΕΘΑ της Τουρκίας ο Στρατηγός Ιλκέρ Μπασμπούγ, στις 14 Απριλίου, στο Κέντρο Πολιτισμού και Πολεμικών Τεχνών Ατατούρκ, του Αρχηγείου Ανώτατων Σχολών Πολέμου. Σχεδόν όλοι οι αρθογράφοι μετέφεραν στους αναγνώστες τα σχόλιά αυτής της λεπτομερούς ομιλίας.
Αναμφισβήτητα, ένα από τα πιο ενδιαφέροντα θέματα για τους δημοσιογράφους, ήταν ότι το ΓΕΘΑΑ προσκάλεσε και τους «απαγορευμένους» δημοσιογράφους.
Αυτή η έκπληξη ήταν φυσιολογική διότι το ΓΕΘΑΑ εδώ και πολύ καιρό εφάρμοζε διαφορετικές τακτικές για τον τύπο. Υπό το όνομα της διαπίστευσης του τύπου δεν προσκαλούσε συγκεκριμένες εφημερίδες και δημοσιογράφους, σε κοκτέιλ, ενημερωτικές εκδηλώσεις κλπ.
Οι «κοινοί» δημοσιογράφοι οι οποίοι δεν ανήκουν στους «ειδικούς» δημοσιογράφους που υποστηρίζουν αυτή την αυστηρή στάση, σχολίαζαν πάντοτε αυτή την στάση του ΓΕΘΑΑ και κατέκριναν αυτή την διάκριση που εφαρμοζόταν στον τύπο…
Αυτή τη φορά λοιπόν, όταν μάθαμε την είδηση ότι στην ομιλία του Αρχηγός του ΓΕΘΑΑ, έλαβαν πρόσκληση και οι «απαγορευμένοι δημοσιογράφοι!» αναρωτηθήκαμε ένα θα υπήρχε ίση αντιμετώπιση του τύπου, όπως θα έπρεπε κανονικά.
Σύμφωνα με τα λεγόμενα είχαν σταλεί προσκλήσεις σε αρκετούς δημοσιογράφους όπως στον Χασάν Τζεμάλ, στη Ναζλί Ιλιτζάκ, στον Φεχμί Κορού, στον Μεχμέτ Αλτάν, στον Ακίφ Μπεκί, στον Σαμίλ Ταγγιάρ, στον Αλί Μπαϊράμογλου και στον Κουρσάτ Μπουμίν, οι οποίοι δεν έχουν διαπιστευτεί από το ΓΕΘΑΑ.
Το γεγονός ότι στάλθηκαν σχετικές προσκλήσεις του ΓΕΘΑΑ στις 14 Απριλίου προς τους δημοσιογράφους οι οποίοι κατακρίνουν τις παρεμβάσεις του στρατού την 28η Φεβρουαρίου και την οργανωτική δομή της Εργκένεκον, θεωρήθηκε ως ένα καινούριο άνοιγμα του στρατού.
Αργότερα όμως παρατηρήσαμε ότι αυτό το άνοιγμα ήταν περιορισμένο. Καταλάβαμε ότι οι εφημερίδες που κόλλησαν στην διαπίστευση τύπου του ΓΕΘΑΑ και δεν προσκλήθηκαν στην ενημερωτική συνάντηση, που έγινε στις 14 Απριλίου στο Αρχηγείο Ανώτατων Σχολών Πολέμου, ήταν οι εφημερίδες Ταράφ, Ζαμάν και Γιενί Άσϊα. Όχι μόνο δεν προσκλήθηκαν οι υπεύθυνοι, αλλά ούτε καν αρθογράφοι αυτών των εφημερίδων.
Το γεγονός ότι αυτές οι εφημερίδες κόλλησαν στην διαπίστευση του ΓΕΘΑΑ, αντανάκλασε στον τύπο και η συμπεριφορά αυτή πάλι κατακρίθηκε. Όμως είναι περίεργο ότι πάλι ένα σημείο ξέφυγε της προσοχής.
Αν παρατηρήσει κανείς, θα δει ότι δεν ήταν μόνο αυτές οι τρεις εφημερίδες που δεν είχαν προσκληθεί!..
Δεν είχε προσκληθεί επίσης καμία εφημερίδα από τον μη μουσουλμανικό μειονοτικό τύπο.
Να μην προσπεράσουμε αυτήν την «μικρή» λεπτομέρεια, που δεν παρατήρησαν ούτε καν οι φίλοι, λέγοντας: «Την διάκριση αυτή την εφαρμόζουν ακόμη στον πλειονοτικό τύπο και ακόμα δεν έχει έρθει η σειρά του μειονοτικού».
Οι μη Μουσουλμάνοι, οι αποτελούν ένα κομμάτι του λαού της Τουρκίας στην ίδρυση της Τουρκικής Δημοκρατίας, έχουν εφημερίδες με τις οποίες απευθύνονται στις δικές τους κοινότητες αλλά και εφημερίδες που εκδίδονται στην Τουρκική και απευθύνονται σε όλη την Τουρκία. Και οι μη μουσουλμάνοι είναι παιδιά της Τουρκίας. Ποιος ο λόγος της απόρριψης αυτών των εφημερίδων μέσω των οποίων αυτοί οι άνθρωποι, οι οποίοι προσπαθούν να σταθούν όρθιοι παρά τις πολλές διακρίσεις που αντιμετωπίζουν σε κάθε φάση της ζωής τους, θέλουν να μεταφέρουν την δικιά τους φωνή, το δικό τους χρώμα και τα δικά τους συναισθήματα;
Προσέξτε! Η παλαιότερη ημερήσια εφημερίδα της Τουρκίας είναι η Απογευματινή. Είναι το καμάρι του τύπου των Ρωμιών. Το γεγονός ότι στην Τουρκία δεν υπάρχει παλαιότερη εφημερίδα από αυτήν είναι λόγος που έπρεπε να την προσκαλέσουν.
Υπάρχει και η εφημερίδα Άγκος που έχει βγει από το καβούκι της με την υποστήριξη της κοινότητάς της και προσπαθεί να κάνει να ακουστεί η φωνή της παντού. Έχει και Τούρκους αρθογράφους και εκδίδεται στην Τουρκική. Το γεγονός ότι δεν υπάρχει πιο διάσημη μειονοτική εφημερίδα που να πουλά περισσότερο από αυτήν είναι αρκετό και έπρεπε να την προσκαλέσουν.
Συνεπώς, η πιο λυπηρή πλευρά του προβλήματος της διαπίστευσης τύπου στις εκδηλώσεις, πρέπει να είναι η στάση που εφαρμόζεται στον τύπο της μη Μουσουλμανικής μειονότητας. Οι εφημερίδες και οι δημοσιογράφοι της πλειονότητας που δεν προσκαλούνται σήμερα μπορεί στο μέλλον να προσκληθούν, όπως συνέβη με κάποιες εφημερίδες που πριν ήταν «απαγορευμένες», αλλά αυτή τη φορά προσκλήθηκαν. Θα συμβεί όμως αυτό με τις εφημερίδες Άγκος και Απογευματινή; Πότε θα θεωρηθούν κι αυτές ένα κομμάτι του Τουρκικού λαού;
ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ
01.06.2009
Τεύχος 9407
Υπήρχαν ενδιαφέρουσες λεπτομέρειες στην «Ομιλία Ετήσιας Αξιολόγησης» που έκανε ο Αρχηγός του ΓΕΕΘΑ της Τουρκίας ο Στρατηγός Ιλκέρ Μπασμπούγ, στις 14 Απριλίου, στο Κέντρο Πολιτισμού και Πολεμικών Τεχνών Ατατούρκ, του Αρχηγείου Ανώτατων Σχολών Πολέμου. Σχεδόν όλοι οι αρθογράφοι μετέφεραν στους αναγνώστες τα σχόλιά αυτής της λεπτομερούς ομιλίας.
Αναμφισβήτητα, ένα από τα πιο ενδιαφέροντα θέματα για τους δημοσιογράφους, ήταν ότι το ΓΕΘΑΑ προσκάλεσε και τους «απαγορευμένους» δημοσιογράφους.
Αυτή η έκπληξη ήταν φυσιολογική διότι το ΓΕΘΑΑ εδώ και πολύ καιρό εφάρμοζε διαφορετικές τακτικές για τον τύπο. Υπό το όνομα της διαπίστευσης του τύπου δεν προσκαλούσε συγκεκριμένες εφημερίδες και δημοσιογράφους, σε κοκτέιλ, ενημερωτικές εκδηλώσεις κλπ.
Οι «κοινοί» δημοσιογράφοι οι οποίοι δεν ανήκουν στους «ειδικούς» δημοσιογράφους που υποστηρίζουν αυτή την αυστηρή στάση, σχολίαζαν πάντοτε αυτή την στάση του ΓΕΘΑΑ και κατέκριναν αυτή την διάκριση που εφαρμοζόταν στον τύπο…
Αυτή τη φορά λοιπόν, όταν μάθαμε την είδηση ότι στην ομιλία του Αρχηγός του ΓΕΘΑΑ, έλαβαν πρόσκληση και οι «απαγορευμένοι δημοσιογράφοι!» αναρωτηθήκαμε ένα θα υπήρχε ίση αντιμετώπιση του τύπου, όπως θα έπρεπε κανονικά.
Σύμφωνα με τα λεγόμενα είχαν σταλεί προσκλήσεις σε αρκετούς δημοσιογράφους όπως στον Χασάν Τζεμάλ, στη Ναζλί Ιλιτζάκ, στον Φεχμί Κορού, στον Μεχμέτ Αλτάν, στον Ακίφ Μπεκί, στον Σαμίλ Ταγγιάρ, στον Αλί Μπαϊράμογλου και στον Κουρσάτ Μπουμίν, οι οποίοι δεν έχουν διαπιστευτεί από το ΓΕΘΑΑ.
Το γεγονός ότι στάλθηκαν σχετικές προσκλήσεις του ΓΕΘΑΑ στις 14 Απριλίου προς τους δημοσιογράφους οι οποίοι κατακρίνουν τις παρεμβάσεις του στρατού την 28η Φεβρουαρίου και την οργανωτική δομή της Εργκένεκον, θεωρήθηκε ως ένα καινούριο άνοιγμα του στρατού.
Αργότερα όμως παρατηρήσαμε ότι αυτό το άνοιγμα ήταν περιορισμένο. Καταλάβαμε ότι οι εφημερίδες που κόλλησαν στην διαπίστευση τύπου του ΓΕΘΑΑ και δεν προσκλήθηκαν στην ενημερωτική συνάντηση, που έγινε στις 14 Απριλίου στο Αρχηγείο Ανώτατων Σχολών Πολέμου, ήταν οι εφημερίδες Ταράφ, Ζαμάν και Γιενί Άσϊα. Όχι μόνο δεν προσκλήθηκαν οι υπεύθυνοι, αλλά ούτε καν αρθογράφοι αυτών των εφημερίδων.
Το γεγονός ότι αυτές οι εφημερίδες κόλλησαν στην διαπίστευση του ΓΕΘΑΑ, αντανάκλασε στον τύπο και η συμπεριφορά αυτή πάλι κατακρίθηκε. Όμως είναι περίεργο ότι πάλι ένα σημείο ξέφυγε της προσοχής.
Αν παρατηρήσει κανείς, θα δει ότι δεν ήταν μόνο αυτές οι τρεις εφημερίδες που δεν είχαν προσκληθεί!..
Δεν είχε προσκληθεί επίσης καμία εφημερίδα από τον μη μουσουλμανικό μειονοτικό τύπο.
Να μην προσπεράσουμε αυτήν την «μικρή» λεπτομέρεια, που δεν παρατήρησαν ούτε καν οι φίλοι, λέγοντας: «Την διάκριση αυτή την εφαρμόζουν ακόμη στον πλειονοτικό τύπο και ακόμα δεν έχει έρθει η σειρά του μειονοτικού».
Οι μη Μουσουλμάνοι, οι αποτελούν ένα κομμάτι του λαού της Τουρκίας στην ίδρυση της Τουρκικής Δημοκρατίας, έχουν εφημερίδες με τις οποίες απευθύνονται στις δικές τους κοινότητες αλλά και εφημερίδες που εκδίδονται στην Τουρκική και απευθύνονται σε όλη την Τουρκία. Και οι μη μουσουλμάνοι είναι παιδιά της Τουρκίας. Ποιος ο λόγος της απόρριψης αυτών των εφημερίδων μέσω των οποίων αυτοί οι άνθρωποι, οι οποίοι προσπαθούν να σταθούν όρθιοι παρά τις πολλές διακρίσεις που αντιμετωπίζουν σε κάθε φάση της ζωής τους, θέλουν να μεταφέρουν την δικιά τους φωνή, το δικό τους χρώμα και τα δικά τους συναισθήματα;
Προσέξτε! Η παλαιότερη ημερήσια εφημερίδα της Τουρκίας είναι η Απογευματινή. Είναι το καμάρι του τύπου των Ρωμιών. Το γεγονός ότι στην Τουρκία δεν υπάρχει παλαιότερη εφημερίδα από αυτήν είναι λόγος που έπρεπε να την προσκαλέσουν.
Υπάρχει και η εφημερίδα Άγκος που έχει βγει από το καβούκι της με την υποστήριξη της κοινότητάς της και προσπαθεί να κάνει να ακουστεί η φωνή της παντού. Έχει και Τούρκους αρθογράφους και εκδίδεται στην Τουρκική. Το γεγονός ότι δεν υπάρχει πιο διάσημη μειονοτική εφημερίδα που να πουλά περισσότερο από αυτήν είναι αρκετό και έπρεπε να την προσκαλέσουν.
Συνεπώς, η πιο λυπηρή πλευρά του προβλήματος της διαπίστευσης τύπου στις εκδηλώσεις, πρέπει να είναι η στάση που εφαρμόζεται στον τύπο της μη Μουσουλμανικής μειονότητας. Οι εφημερίδες και οι δημοσιογράφοι της πλειονότητας που δεν προσκαλούνται σήμερα μπορεί στο μέλλον να προσκληθούν, όπως συνέβη με κάποιες εφημερίδες που πριν ήταν «απαγορευμένες», αλλά αυτή τη φορά προσκλήθηκαν. Θα συμβεί όμως αυτό με τις εφημερίδες Άγκος και Απογευματινή; Πότε θα θεωρηθούν κι αυτές ένα κομμάτι του Τουρκικού λαού;
0 yorum:
Yorum Gönder