ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ
28.04.2009
Θυμάστε που είχα πει στο τελευταίο μου άρθρο ότι σε αρκετές ακαδημαϊκές μελέτες αναφέρεται πως ο Βενιζέλος είχε θέσει ένα αίτημα σχετικά με τον παπα-Ευθύμη στην Τουρκική κυβέρνηση και ως αντάλλαγμα την απομάκρυνση των ανεπιθύμητων Τούρκων (150) από την Δυτική Θράκη; Όταν το TESEV (Ίδρυμα Οικονομικών και Κοινωνικών Σπουδών Τουρκίας) δημοσίευσε μια έκθεση σχετικά με τα προβλήματα και τις προτάσεις για τις ακίνητες περιουσίες και βακούφια των μη Μουσουλμανικών κοινοτήτων, σκέφτηκα πως τότε ήταν η κατάλληλη στιγμή και ίσως δεν θα μπορούσα να βρω καλύτερη ευκαιρία, από το να εξετάσω την περίπτωση ενός ατόμου όπως ο παπά-Ευθύμης, ο οποίος έγινε «συνέταιρος!» στην ακίνητη περιουσία της Ρωμαίικης Κοινότητας.
Δεν θέλω να γεμίσω την στήλη μου γράφοντας από την αρχή μέχρι το τέλος την ιστορία της ζωής του παπά - Ευθύμ. Όσοι επιθυμούν να μάθουν περισσότερα τους παραπέμπω στους ακαδημαϊκούς που έχουν μελετήσει το θέμα. Εγώ θα αναφερθώ περιληπτικά στις εξής ενότητες: α) την διαπραγμάτευση για ανταλλαγή του παπά-Ευθύμ με τους ανεπιθύμητους Τούρκους (150), β) τις εκκλησίες των Ρωμιών που έχει κατασχέσει ο παπά-Ευθύμιος και γ) το θέμα ταφής των μελών της Τουρκικής Ορθόδοξης Εκκλησίας στα νεκροταφεία των Ρωμιών.
Όπως θα θυμάστε, ο Έλληνας Πρωθυπουργός Βενιζέλος και ο Υπ. Εξωτερικών Μιχαλακόπουλος, μετά τις συσκέψεις που είχαν στην Άγκυρα με τον Πρωθυπουργό Ισμέτ Ινονού και τον Υπ. Εξωτερικών Τεβφίκ Ρουστού, είχαν συνάψει 3 διαφορετικές συνθήκες μεταξύ των δυο χωρών, στις 30 Οκτωβρίου του 1930. Στις διαπραγματεύσεις που έγιναν στην Άγκυρα, ο Ινονού και ο Βενιζέλος έθιξαν και το πρόβλημα των μειονοτήτων. Ο Βενιζέλος μετέφερε στην Τουρκική κυβέρνηση, αν και δεν γνωρίζουμε λεπτομέρειες, κάποια παράπονα των Ρωμιών της Κωνσταντινούπολης που σίγουρα είχαν να κάνουν και με το θέμα του παπά-Ευθύμ. Ειδικότερα για το Πατριαρχείο της Κωνσταντινούπολης, αποτελούσε μεγάλο πρόβλημα η κατάσχεση των εκκλησιών στην Γαλατά, οι οποίες άνηκαν στους Ρωμιούς της Κωνσταντινούπολης. Απ’ ότι βλέπουμε, από την συνέντευξη που παραχώρησε σε δημοσιογράφο αργότερα ο Βενιζέλος αισθάνθηκε ακόμα ότι η Τουρκική κυβέρνηση θα παραχωρούσε τις αναφερόμενες εκκλησίες στο Πατριαρχείο της Κωνσταντινούπολης. Στην ίδια συνέντευξη μάλιστα αναφέρει στον δημοσιογράφο ότι ο ίδιος ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας ο Ατατούρκ δήλωσε ότι θα κρατήσει τον παπά-Ευθύμ μακριά από το Πατριαρχείο της Κωνσταντινούπολης.
Στα πλαίσια αυτής της συνάντησης, ο Ινονού εξέφρασε τα παράπονά του για τις ενέργειες και την στάση των ανεπιθύμητων Τούρκων στην Δυτική Θράκη. Ο Βενιζέλος ο οποίος είχε υπόψη του την απόγνωση στην οποία βρίσκονταν οι Ρωμιοί της Κωνσταντινούπολης, της Ίμβρου και της Τενέδου απέναντι στον παπά - Ευθύμιο, ήθελε να βρει μια λύση σ’ αυτό το πρόβλημα. Τελικά, υπολογίζοντας ότι οι ανεπιθύμητοι Τούρκοι που βρίσκονταν στην Δυτική Θράκη θα μπορούσαν να βγάλουν εκτός τροχιάς την Ελληνοτουρκική προσέγγιση και την αρμονική πορεία των σχέσεων, είπε ότι θα μπορούσαν να απελαθούν οι αντικεμαλικοί. Ο Βενιζέλος στην ομιλία του ανέφερε και το εξής: Αυτοί που θα απελαθούν θα είναι ξένης υπηκοότητας κάτοικοι της Δυτικής Θράκης και είναι αδύνατον να απελάσουν σύμφωνα με το Ελληνικό Σύνταγμα τους ανεπιθύμητους που έχουν πάρει την ελληνική υπηκοότητα.
Σ’ αυτό το σημείο ας επιστρέψουμε στο θέμα μας. Αληθεύει ότι πράγματι έγινε μια συμφωνία που προέβλεπε την απέλαση του παπά-Ευθύμ και των ακολούθων του, σε ανταλλαγή για την απέλαση των ανεπιθύμητων Τούρκων απ’ τη Δυτική Θράκη; Θα μπορούσαν να αποτελούν ένδειξη οι ειδήσεις που δημοσιεύτηκαν στις εφημερίδες εκείνης της εποχής στην Τουρκία και έγραφαν ότι ο παπά-Ευθύμ και οι υποστηρικτές του θα σταλούν στην Ρουμανία;
Ακόμα κι αν υπήρξε μια τέτοια συμφωνία, αυτό που γνωρίζουμε είναι πως ο παπά-Ευθύμ δεν απελάθηκε από την Τουρκία. Παρόλο που οι λεπτομέρειες της ανταλλαγής του παπά-Ευθύμ με τους ανεπιθύμητους Τούρκους παραμένουν ως μυστικό στις σελίδες της ιστορίας το οποίο περιμένει να αποκαλυφθεί. Υπάρχει όμως μια μικρή λεπτομέρεια που δεν μπορώ να μην την πω, η οποία με κάνει να υποθέτω το εξής:
Αν παρατηρήσουμε τα πρακτικά της συνεδρίασης του Ελληνικού Κοινοβουλίου στις 20 Δεκεμβρίου 1930, θα δούμε ότι ο Βενιζέλος, όταν υπερασπίζεται ενώπιων των βουλευτών την απόφαση που έχει πάρει σχετικά με τους ανεπιθύμητους Τούρκους, επαναλαμβάνει επίμονα ότι δεν επρόκειτο να απελαθούν όσοι είχαν αποκτήσει Ελληνική ιθαγένεια. Συνεπώς, λέω πως, όταν ο Βενιζέλος ζήτησε από τον Ινονού την απέλαση του παπά-Ευθύμ και των υποστηρικτών του, κατά πάσα πιθανότητα και ο Ινονού δεν θα απάντησε το ίδιο λέγοντας ότι είναι αδύνατον να απελαθούν όσοι είναι Τούρκοι πολίτες; Και ο Βενιζέλος που πήρε αυτήν την απάντηση, δεν πρέπει να είχε ζητήσει από την Τουρκική κυβέρνηση τουλάχιστον να δώσει ένα τέλος στις ενοχλήσεις που προκαλεί ο παπά-Ευθύμ και οι υποστηρικτές του στο Πατριαρχείο Κωνσταντινούπολης και στην Ρωμαίικη μειονότητα; Δηλαδή, η μεταξύ τους συμφωνία θα πρέπει να έχει γίνει ως ακολούθως: Οι ανεπιθύμητοι Τούρκοι που δεν είχαν Ελληνική ιθαγένεια θα απομακρύνονταν από την Δυτική Θράκη και ως αντάλλαγμα ο παπά-Ευθύμ και οι ακόλουθοι του θα απομακρύνονταν από το Ελληνικό Πατριαρχείο και τα υπόλοιπα Ρωμαίικα ιδρύματα τα οποία παραβίαζαν σε καθημερινή βάση. Άλλωστε, οι πιο διαχυτικές εξελίξεις, σημειώθηκαν μετά από αυτήν την συμφωνία…
28.04.2009
Θυμάστε που είχα πει στο τελευταίο μου άρθρο ότι σε αρκετές ακαδημαϊκές μελέτες αναφέρεται πως ο Βενιζέλος είχε θέσει ένα αίτημα σχετικά με τον παπα-Ευθύμη στην Τουρκική κυβέρνηση και ως αντάλλαγμα την απομάκρυνση των ανεπιθύμητων Τούρκων (150) από την Δυτική Θράκη; Όταν το TESEV (Ίδρυμα Οικονομικών και Κοινωνικών Σπουδών Τουρκίας) δημοσίευσε μια έκθεση σχετικά με τα προβλήματα και τις προτάσεις για τις ακίνητες περιουσίες και βακούφια των μη Μουσουλμανικών κοινοτήτων, σκέφτηκα πως τότε ήταν η κατάλληλη στιγμή και ίσως δεν θα μπορούσα να βρω καλύτερη ευκαιρία, από το να εξετάσω την περίπτωση ενός ατόμου όπως ο παπά-Ευθύμης, ο οποίος έγινε «συνέταιρος!» στην ακίνητη περιουσία της Ρωμαίικης Κοινότητας.
Δεν θέλω να γεμίσω την στήλη μου γράφοντας από την αρχή μέχρι το τέλος την ιστορία της ζωής του παπά - Ευθύμ. Όσοι επιθυμούν να μάθουν περισσότερα τους παραπέμπω στους ακαδημαϊκούς που έχουν μελετήσει το θέμα. Εγώ θα αναφερθώ περιληπτικά στις εξής ενότητες: α) την διαπραγμάτευση για ανταλλαγή του παπά-Ευθύμ με τους ανεπιθύμητους Τούρκους (150), β) τις εκκλησίες των Ρωμιών που έχει κατασχέσει ο παπά-Ευθύμιος και γ) το θέμα ταφής των μελών της Τουρκικής Ορθόδοξης Εκκλησίας στα νεκροταφεία των Ρωμιών.
Όπως θα θυμάστε, ο Έλληνας Πρωθυπουργός Βενιζέλος και ο Υπ. Εξωτερικών Μιχαλακόπουλος, μετά τις συσκέψεις που είχαν στην Άγκυρα με τον Πρωθυπουργό Ισμέτ Ινονού και τον Υπ. Εξωτερικών Τεβφίκ Ρουστού, είχαν συνάψει 3 διαφορετικές συνθήκες μεταξύ των δυο χωρών, στις 30 Οκτωβρίου του 1930. Στις διαπραγματεύσεις που έγιναν στην Άγκυρα, ο Ινονού και ο Βενιζέλος έθιξαν και το πρόβλημα των μειονοτήτων. Ο Βενιζέλος μετέφερε στην Τουρκική κυβέρνηση, αν και δεν γνωρίζουμε λεπτομέρειες, κάποια παράπονα των Ρωμιών της Κωνσταντινούπολης που σίγουρα είχαν να κάνουν και με το θέμα του παπά-Ευθύμ. Ειδικότερα για το Πατριαρχείο της Κωνσταντινούπολης, αποτελούσε μεγάλο πρόβλημα η κατάσχεση των εκκλησιών στην Γαλατά, οι οποίες άνηκαν στους Ρωμιούς της Κωνσταντινούπολης. Απ’ ότι βλέπουμε, από την συνέντευξη που παραχώρησε σε δημοσιογράφο αργότερα ο Βενιζέλος αισθάνθηκε ακόμα ότι η Τουρκική κυβέρνηση θα παραχωρούσε τις αναφερόμενες εκκλησίες στο Πατριαρχείο της Κωνσταντινούπολης. Στην ίδια συνέντευξη μάλιστα αναφέρει στον δημοσιογράφο ότι ο ίδιος ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας ο Ατατούρκ δήλωσε ότι θα κρατήσει τον παπά-Ευθύμ μακριά από το Πατριαρχείο της Κωνσταντινούπολης.
Στα πλαίσια αυτής της συνάντησης, ο Ινονού εξέφρασε τα παράπονά του για τις ενέργειες και την στάση των ανεπιθύμητων Τούρκων στην Δυτική Θράκη. Ο Βενιζέλος ο οποίος είχε υπόψη του την απόγνωση στην οποία βρίσκονταν οι Ρωμιοί της Κωνσταντινούπολης, της Ίμβρου και της Τενέδου απέναντι στον παπά - Ευθύμιο, ήθελε να βρει μια λύση σ’ αυτό το πρόβλημα. Τελικά, υπολογίζοντας ότι οι ανεπιθύμητοι Τούρκοι που βρίσκονταν στην Δυτική Θράκη θα μπορούσαν να βγάλουν εκτός τροχιάς την Ελληνοτουρκική προσέγγιση και την αρμονική πορεία των σχέσεων, είπε ότι θα μπορούσαν να απελαθούν οι αντικεμαλικοί. Ο Βενιζέλος στην ομιλία του ανέφερε και το εξής: Αυτοί που θα απελαθούν θα είναι ξένης υπηκοότητας κάτοικοι της Δυτικής Θράκης και είναι αδύνατον να απελάσουν σύμφωνα με το Ελληνικό Σύνταγμα τους ανεπιθύμητους που έχουν πάρει την ελληνική υπηκοότητα.
Σ’ αυτό το σημείο ας επιστρέψουμε στο θέμα μας. Αληθεύει ότι πράγματι έγινε μια συμφωνία που προέβλεπε την απέλαση του παπά-Ευθύμ και των ακολούθων του, σε ανταλλαγή για την απέλαση των ανεπιθύμητων Τούρκων απ’ τη Δυτική Θράκη; Θα μπορούσαν να αποτελούν ένδειξη οι ειδήσεις που δημοσιεύτηκαν στις εφημερίδες εκείνης της εποχής στην Τουρκία και έγραφαν ότι ο παπά-Ευθύμ και οι υποστηρικτές του θα σταλούν στην Ρουμανία;
Ακόμα κι αν υπήρξε μια τέτοια συμφωνία, αυτό που γνωρίζουμε είναι πως ο παπά-Ευθύμ δεν απελάθηκε από την Τουρκία. Παρόλο που οι λεπτομέρειες της ανταλλαγής του παπά-Ευθύμ με τους ανεπιθύμητους Τούρκους παραμένουν ως μυστικό στις σελίδες της ιστορίας το οποίο περιμένει να αποκαλυφθεί. Υπάρχει όμως μια μικρή λεπτομέρεια που δεν μπορώ να μην την πω, η οποία με κάνει να υποθέτω το εξής:
Αν παρατηρήσουμε τα πρακτικά της συνεδρίασης του Ελληνικού Κοινοβουλίου στις 20 Δεκεμβρίου 1930, θα δούμε ότι ο Βενιζέλος, όταν υπερασπίζεται ενώπιων των βουλευτών την απόφαση που έχει πάρει σχετικά με τους ανεπιθύμητους Τούρκους, επαναλαμβάνει επίμονα ότι δεν επρόκειτο να απελαθούν όσοι είχαν αποκτήσει Ελληνική ιθαγένεια. Συνεπώς, λέω πως, όταν ο Βενιζέλος ζήτησε από τον Ινονού την απέλαση του παπά-Ευθύμ και των υποστηρικτών του, κατά πάσα πιθανότητα και ο Ινονού δεν θα απάντησε το ίδιο λέγοντας ότι είναι αδύνατον να απελαθούν όσοι είναι Τούρκοι πολίτες; Και ο Βενιζέλος που πήρε αυτήν την απάντηση, δεν πρέπει να είχε ζητήσει από την Τουρκική κυβέρνηση τουλάχιστον να δώσει ένα τέλος στις ενοχλήσεις που προκαλεί ο παπά-Ευθύμ και οι υποστηρικτές του στο Πατριαρχείο Κωνσταντινούπολης και στην Ρωμαίικη μειονότητα; Δηλαδή, η μεταξύ τους συμφωνία θα πρέπει να έχει γίνει ως ακολούθως: Οι ανεπιθύμητοι Τούρκοι που δεν είχαν Ελληνική ιθαγένεια θα απομακρύνονταν από την Δυτική Θράκη και ως αντάλλαγμα ο παπά-Ευθύμ και οι ακόλουθοι του θα απομακρύνονταν από το Ελληνικό Πατριαρχείο και τα υπόλοιπα Ρωμαίικα ιδρύματα τα οποία παραβίαζαν σε καθημερινή βάση. Άλλωστε, οι πιο διαχυτικές εξελίξεις, σημειώθηκαν μετά από αυτήν την συμφωνία…
Συνεχίζεται…
0 yorum:
Yorum Gönder