ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ
30.04.2009
Είχαμε πει ότι η λίστα 450 ατόμων που είχε στείλει η Τουρκία στην Ελληνική κυβέρνηση, μέσω του Πρόξενου Κομοτηνής Αχμέτ Μουχτάρ Μπατούρ, ως αντάλλαγμα για τον παπά-Ευθύμ και τους υποστηρικτές του, είχε οδηγήσει σε διχασμό απόψεων. Ενώ από την μία πλευρά ο Πρωθυπουργός Βενιζέλος, ο Υπ. Εξωτερικών Μιχαλακόπουλος και ο Γενικός Διοικητής Θράκης Κακουλίδης, υποστήριζαν την απέλαση των ανεπιθύμητων Τούρκων (150) και των πολιτικών μεταναστών που δεν είχαν Ελληνική ιθαγένεια, απ’ την άλλη, είχαν αρχίσει να υψώνουν τις φωνές τους όσοι αντιτίθονταν σε αυτήν την άποψη…
Τελικά, το θέμα μεταφέρθηκε μέχρι και το Ελληνικό Κοινοβούλιο. Κατά την διάρκεια των συζητήσεων στην βουλή για το Σύμφωνο Φιλίας, Ουδετερότητας, Συνδιαλλαγής και Διαιτησίας, ο βουλευτής του Λαϊκού Κόμματος Ιωάννης Ράλλης αντιτάθηκε για την απέλαση αυτών των ατόμων και ανακοίνωσε ότι θεωρεί ως υποταγή την απέλαση των πολιτικών μεταναστών οι οποίοι βρίσκονταν στην Δυτική Θράκη και είχαν Τουρκική ιθαγένεια. Ο Γεν. Πρόεδρος του Λαϊκού Κόμματος Παναγής Τσαλδάρης, παίρνοντας μια παρόμοια θέση, δήλωσε ότι απειλούνται οι ζωές των πολιτικών μεταναστών, και ότι η Ελλάδα υποχρεούται να προστατέψει τους πολιτικούς μετανάστες στα πλαίσια των διεθνών συνθηκών.
Καθώς συνεχίζονταν οι συζητήσεις στην Βουλή, ο Υπ. Εξωτερικών Μιχαλακόπουλος μίλησε εκ μέρους της Κυβέρνησης και δήλωσε ότι δεν υπήρχε περίπτωση να παραδοθούν στην Τουρκία αυτά τα άτομα. Στην συνέχεια ανέβηκε ο Βενιζέλος στο βήμα και υπερασπίστηκε την απόφαση που είχε πάρει. Ο Βενιζέλος ήταν αποφασισμένος. Θα εξομαλύνονταν πάλι οι σχέσεις με την Τουρκία.
Ήδη μακρολόγησα και έχω να αφηγηθώ κι άλλα. Συνεπώς, δεν θα μεταφέρω την ομιλία που έκανε ο Βενιζέλος στην Βουλή.
Ο Βενιζέλος δεν έθεσε σε εφαρμογή την λίστα 450 ατόμων μετά τις πιέσεις της αντιπολίτευσης και της κοινής γνώμης. Σαν αποτέλεσμα, στα πλαίσια της συμφωνίας που έγινε στην Άγκυρα, απομακρύνθηκαν από την Δυτική Θράκη μόνον οι ανεπιθύμητοι Τούρκοι που είχαν ξένη υπηκοότητα, οι οποίοι συνολικά ήταν δεκατρία άτομα, δύο εκ των οποίων είχαν ήδη αποχωρήσει από την περιοχή. Κατ’ αυτόν τον τρόπο υλοποιήθηκε μερικώς η απαίτηση της Τουρκίας.
Ξέρετε ποιο είναι το περίεργο της υπόθεσης; Παρόλο που ο Βενιζέλος έθεσε σε εφαρμογή την συμφωνία που έγινε στην Άγκυρα, ούτε στην Ελλάδα, αλλά ούτε στην Τουρκία, δεν επιτεύχθηκε ριζική επίλυση του προβλήματος λόγω της λίστας των 450 ατόμων της Τουρκίας. Μπορεί μόνον να μίκρυνε η διάσταση του προβλήματος. Ο παπά-Ευθύμιος και οι οπαδοί του δεν απομακρύνθηκαν από την Κωνσταντινούπολη απλά περιορίστηκε η δράση τους. Τον ανάγκασαν να αρκεστεί με τις εκκλησίες που είχε κατασχέσει και μ’ αυτόν τον τρόπο το Ρωμαίικο Πατριαρχείο της Κωνσταντινούπολης και οι Ρωμιοί ένιωσαν ανακούφιση για ένα διάστημα.
Όμως αληθεύει τούτο; Δηλαδή, πράγματι ανακουφίστηκαν οι Ρωμιοί;
Παρόλο που πέρασαν 70 χρόνια από τότε και παρά το ότι μια από τις εκκλησίες αυτές παραχωρήθηκε πίσω αργότερα με παρέμβαση κράτους, αν αξιολογήσουμε την τωρινή κατάσταση, είναι δύσκολο να ισχυριστεί κανείς ότι ανακουφίστηκαν οι Ρωμιοί. Διότι, ακόμα και η είδηση σχετικά με τις περίπλοκες σχέσεις της οικογένειας του παπά-Ευθύμ, που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Χουριέτ στις 30.1.2008, είναι αρκετή για να μας δείξει τι τράβηξαν οι Ρωμιοί από τον παπά-Ευθύμ και την οικογένειά του.
Έγγραφε τα εξής στην εφημερίδα Χουριέτ: «Το Ανεξάρτητο Τουρκικό Ορθόδοξο Πατριαρχείο, του οποίου το όνομα ήρθε στην επικαιρότητα με την επιχείρηση Εργκένεκον, που λέγεται ότι ήταν το ‘κέντρο εγκεφάλων’ της οργάνωσης, έχει αρκετές ενδιαφέρουσες ιδιαιτερότητες. Όλα τα μέλη του Πατριαρχείου, το οποίο υποστήριζε το Τουρκικό κράτος εναντίον του Ρωμαίικου Πατριαρχείου του Φαναρίου, προέρχονταν από την ίδια οικογένεια. Παρόλο που το Πατριαρχείο έχει μια μικρή, σχεδόν ‘ανύπαρκτη’, κοινότητα από την άλλη κατέχει μια σημαντική περιουσία…»
«… αυτό το Πατριαρχείο το βρήκαμε μπροστά μας με την υπόθεση Εργκένεκον και με τους ισχυρισμούς ότι αποτελούσε την βάση της παράνομης οργάνωσης. Σύμφωνα με τις πληροφορίες που έδωσε η αστυνομία, οι συναντήσεις της οργάνωσης Εργκένεκον πραγματοποιούνταν σε αυτό το Πατριαρχείο, τα σχέδια συνομωσίας που θα είχαν αντίκτυπο σε όλον τον κόσμο γίνονταν εδώ, καθώς και τα απόρρητα έγγραφα κρύβονταν εδώ…»
Αν οι ισχυρισμοί είναι αληθείς ή ψευδείς, θα το αποφασίσει το δικαστήριο. Όμως ακόμα κι αυτό το μικρό κομμάτι της είδησής μας δείχνει κάτι: Οι Ρωμιοί της Κωνσταντινούπολης δεν ένιωσαν μια τέτοια ανακούφιση από την οικογένεια του παπά-Ευθύμ, ούτε με την ανταλλαγή με τους ανεπιθύμητους Τούρκους που έκανε ο Βενιζέλος, ούτε με κάποια άλλη συμφωνία. Σκεφτείτε ότι ακόμα και οι κηδείες της οικογένειας του παπά-Ευθύμ αποτελούν πρόβλημα διότι κηδεύονται σε Ρωμαίικα κοιμητήρια. Σαν να λένε: «Δεν σας αφήσαμε ήσυχους σ’ αυτόν τον κόσμο, ούτε πρόκειται να σας αφήσουμε ήσυχους και στα νεκροταφεία!..»
30.04.2009
Είχαμε πει ότι η λίστα 450 ατόμων που είχε στείλει η Τουρκία στην Ελληνική κυβέρνηση, μέσω του Πρόξενου Κομοτηνής Αχμέτ Μουχτάρ Μπατούρ, ως αντάλλαγμα για τον παπά-Ευθύμ και τους υποστηρικτές του, είχε οδηγήσει σε διχασμό απόψεων. Ενώ από την μία πλευρά ο Πρωθυπουργός Βενιζέλος, ο Υπ. Εξωτερικών Μιχαλακόπουλος και ο Γενικός Διοικητής Θράκης Κακουλίδης, υποστήριζαν την απέλαση των ανεπιθύμητων Τούρκων (150) και των πολιτικών μεταναστών που δεν είχαν Ελληνική ιθαγένεια, απ’ την άλλη, είχαν αρχίσει να υψώνουν τις φωνές τους όσοι αντιτίθονταν σε αυτήν την άποψη…
Τελικά, το θέμα μεταφέρθηκε μέχρι και το Ελληνικό Κοινοβούλιο. Κατά την διάρκεια των συζητήσεων στην βουλή για το Σύμφωνο Φιλίας, Ουδετερότητας, Συνδιαλλαγής και Διαιτησίας, ο βουλευτής του Λαϊκού Κόμματος Ιωάννης Ράλλης αντιτάθηκε για την απέλαση αυτών των ατόμων και ανακοίνωσε ότι θεωρεί ως υποταγή την απέλαση των πολιτικών μεταναστών οι οποίοι βρίσκονταν στην Δυτική Θράκη και είχαν Τουρκική ιθαγένεια. Ο Γεν. Πρόεδρος του Λαϊκού Κόμματος Παναγής Τσαλδάρης, παίρνοντας μια παρόμοια θέση, δήλωσε ότι απειλούνται οι ζωές των πολιτικών μεταναστών, και ότι η Ελλάδα υποχρεούται να προστατέψει τους πολιτικούς μετανάστες στα πλαίσια των διεθνών συνθηκών.
Καθώς συνεχίζονταν οι συζητήσεις στην Βουλή, ο Υπ. Εξωτερικών Μιχαλακόπουλος μίλησε εκ μέρους της Κυβέρνησης και δήλωσε ότι δεν υπήρχε περίπτωση να παραδοθούν στην Τουρκία αυτά τα άτομα. Στην συνέχεια ανέβηκε ο Βενιζέλος στο βήμα και υπερασπίστηκε την απόφαση που είχε πάρει. Ο Βενιζέλος ήταν αποφασισμένος. Θα εξομαλύνονταν πάλι οι σχέσεις με την Τουρκία.
Ήδη μακρολόγησα και έχω να αφηγηθώ κι άλλα. Συνεπώς, δεν θα μεταφέρω την ομιλία που έκανε ο Βενιζέλος στην Βουλή.
Ο Βενιζέλος δεν έθεσε σε εφαρμογή την λίστα 450 ατόμων μετά τις πιέσεις της αντιπολίτευσης και της κοινής γνώμης. Σαν αποτέλεσμα, στα πλαίσια της συμφωνίας που έγινε στην Άγκυρα, απομακρύνθηκαν από την Δυτική Θράκη μόνον οι ανεπιθύμητοι Τούρκοι που είχαν ξένη υπηκοότητα, οι οποίοι συνολικά ήταν δεκατρία άτομα, δύο εκ των οποίων είχαν ήδη αποχωρήσει από την περιοχή. Κατ’ αυτόν τον τρόπο υλοποιήθηκε μερικώς η απαίτηση της Τουρκίας.
Ξέρετε ποιο είναι το περίεργο της υπόθεσης; Παρόλο που ο Βενιζέλος έθεσε σε εφαρμογή την συμφωνία που έγινε στην Άγκυρα, ούτε στην Ελλάδα, αλλά ούτε στην Τουρκία, δεν επιτεύχθηκε ριζική επίλυση του προβλήματος λόγω της λίστας των 450 ατόμων της Τουρκίας. Μπορεί μόνον να μίκρυνε η διάσταση του προβλήματος. Ο παπά-Ευθύμιος και οι οπαδοί του δεν απομακρύνθηκαν από την Κωνσταντινούπολη απλά περιορίστηκε η δράση τους. Τον ανάγκασαν να αρκεστεί με τις εκκλησίες που είχε κατασχέσει και μ’ αυτόν τον τρόπο το Ρωμαίικο Πατριαρχείο της Κωνσταντινούπολης και οι Ρωμιοί ένιωσαν ανακούφιση για ένα διάστημα.
Όμως αληθεύει τούτο; Δηλαδή, πράγματι ανακουφίστηκαν οι Ρωμιοί;
Παρόλο που πέρασαν 70 χρόνια από τότε και παρά το ότι μια από τις εκκλησίες αυτές παραχωρήθηκε πίσω αργότερα με παρέμβαση κράτους, αν αξιολογήσουμε την τωρινή κατάσταση, είναι δύσκολο να ισχυριστεί κανείς ότι ανακουφίστηκαν οι Ρωμιοί. Διότι, ακόμα και η είδηση σχετικά με τις περίπλοκες σχέσεις της οικογένειας του παπά-Ευθύμ, που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Χουριέτ στις 30.1.2008, είναι αρκετή για να μας δείξει τι τράβηξαν οι Ρωμιοί από τον παπά-Ευθύμ και την οικογένειά του.
Έγγραφε τα εξής στην εφημερίδα Χουριέτ: «Το Ανεξάρτητο Τουρκικό Ορθόδοξο Πατριαρχείο, του οποίου το όνομα ήρθε στην επικαιρότητα με την επιχείρηση Εργκένεκον, που λέγεται ότι ήταν το ‘κέντρο εγκεφάλων’ της οργάνωσης, έχει αρκετές ενδιαφέρουσες ιδιαιτερότητες. Όλα τα μέλη του Πατριαρχείου, το οποίο υποστήριζε το Τουρκικό κράτος εναντίον του Ρωμαίικου Πατριαρχείου του Φαναρίου, προέρχονταν από την ίδια οικογένεια. Παρόλο που το Πατριαρχείο έχει μια μικρή, σχεδόν ‘ανύπαρκτη’, κοινότητα από την άλλη κατέχει μια σημαντική περιουσία…»
«… αυτό το Πατριαρχείο το βρήκαμε μπροστά μας με την υπόθεση Εργκένεκον και με τους ισχυρισμούς ότι αποτελούσε την βάση της παράνομης οργάνωσης. Σύμφωνα με τις πληροφορίες που έδωσε η αστυνομία, οι συναντήσεις της οργάνωσης Εργκένεκον πραγματοποιούνταν σε αυτό το Πατριαρχείο, τα σχέδια συνομωσίας που θα είχαν αντίκτυπο σε όλον τον κόσμο γίνονταν εδώ, καθώς και τα απόρρητα έγγραφα κρύβονταν εδώ…»
Αν οι ισχυρισμοί είναι αληθείς ή ψευδείς, θα το αποφασίσει το δικαστήριο. Όμως ακόμα κι αυτό το μικρό κομμάτι της είδησής μας δείχνει κάτι: Οι Ρωμιοί της Κωνσταντινούπολης δεν ένιωσαν μια τέτοια ανακούφιση από την οικογένεια του παπά-Ευθύμ, ούτε με την ανταλλαγή με τους ανεπιθύμητους Τούρκους που έκανε ο Βενιζέλος, ούτε με κάποια άλλη συμφωνία. Σκεφτείτε ότι ακόμα και οι κηδείες της οικογένειας του παπά-Ευθύμ αποτελούν πρόβλημα διότι κηδεύονται σε Ρωμαίικα κοιμητήρια. Σαν να λένε: «Δεν σας αφήσαμε ήσυχους σ’ αυτόν τον κόσμο, ούτε πρόκειται να σας αφήσουμε ήσυχους και στα νεκροταφεία!..»
0 yorum:
Yorum Gönder