ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ
29.04.2009
To γεγονός ότι από τις αρχές του 1931 ο παπα – Ευθύμ σταμάτησε τις παραβιάσεις προς τους Ρωμιούς της Κων/πολης και ότι τον υποχρέωσαν να αρκεστεί με τις εκκλησίες που μέχρι τότε είχε κατασχέσει είναι πολύ πιθανόν να οφείλεται στα πλαίσια αυτής της συμφωνίας. Βέβαια, η προσδοκία του Βενιζέλου ήταν να επιστραφούν οι εκκλησίες που κατάσχεσε ο παπά-Ευθύμ. Η Τουρκική όμως πλευρά αντιμετώπιζε ένα δίλημμα. Ήδη η Άγκυρα είχε μετανιώσει αρκετά διότι, λόγω της υποχρεωτικής ανταλλαγής πληθυσμού είχαν σταλεί οι Καραμανλήδες των οποίων μητρική γλωσσά ήταν η τουρκική αλλά αυτοί ήταν Ορθόδοξοι Χριστιανοί. Τι δηλαδή;.. Είναι το ίδιο πράγμα να συγκρίνουμε την απομάκρυνση του παπά-Ευθύμ και των οπαδών με την απομάκρυνση των 10-13 ανεπιθύμητων Τούρκων (150) από την Δυτική Θράκη; Αυτή η δυσφορία οδήγησε την Τουρκική πλευρά σε μια διαφορετική κατεύθυνση διότι, πίστευαν πως ο παπά-Ευθύμ άξιζε παραπάνω από δύο τρεις ανεπιθύμητους Τούρκους (150). Άλλωστε, παρά την συμφωνία των δύο κρατών για την αντιμετώπιση των προβλημάτων που θα προέκυπταν στο μέλλον, η μη απέλαση όλων των ανεπιθύμητων Τούρκων (150) από την Ελλάδα αλλά μόνο από την Δυτική Θράκη και η συνέχιση της παραμονής των Κιρκασίων και των υπόλοιπων αντικεμαλικών , δείχνει την πολύπλοκη κατάσταση και τα προβλήματα υπήρχαν όταν υπογράφτηκε η συμφωνία. Παρόλο που κάποιοι Έλληνες ιστορικοί άσκησαν κριτική για την παθητική στάση που έδειξε ο Βενιζέλος για την συμφωνία περί παπά-Ευθύμ και των ανεπιθύμητων Τούρκων της Δυτικής Θράκης, κατά πάσα πιθανότητα η πολυπλοκότητα της δομής των ισορροπιών μεταξύ της Τουρκίας και Ελλάδας έπαιξε ρόλο και σε αυτήν την εξέλιξη. Δηλαδή, οι δυο πλευρές από την μια ήθελαν να βρουν μια λύση, ενώ από την άλλη ανησυχούσαν, από την σκοπιά των εθνικών συμφερόντων τους, για τα καινούρια προβλήματα που θα μπορούσε να φέρει η λύση. Για αυτό το λόγο και οι δυο πλευρές, μετά από την συμφωνία που επιτεύχθηκε στην Άγκυρα, επικεντρώθηκαν στην εύρεση λύσης του προβλήματος και έκαναν επιλεκτικές κινήσεις έχοντας υπόψη τους τις διάφορες ισορροπίες.
Όταν ο Βενιζέλος επέστρεψε από την Άγκυρα στην Αθήνα, διέταξε στον Γενικό Διοικητή της Θράκης Γεώργιο Κακουλίδη σχετικά με το θέμα το εξής : «Όσοι από τους ανεπιθύμητους Τούρκους δεν είναι Έλληνες πολίτες, να απομακρυνθούν από την Δυτική Θράκη!». Εν τω μεταξύ, η Τουρκία η οποία βρήκε άνιση την ανταλλαγή του παπά-Ευθύμ με δυο τρεις ανεπιθύμητους Τούρκους, έδωσε παράγγελμα στο Προξενείο της Κομοτηνής να παραδώσει στον Γενικό Διοικητή της Θράκης την καινούρια λίστα που ετοίμασε. Με την κίνηση αυτή που έγινε μόλις ένα μήνα μετά την επίσκεψη του Βενιζέλου στην Άγκυρα, ο Τούρκος Πρόξενος Κομοτηνής Αχμέτ Μουχτάρ Μπατούρ παρέδωσε στον Κακουλίδη την αναφερόμενη λίστα. Στην λίστα όμως που παραδόθηκε υπήρχε κάτι απρόσμενο για τη Ελληνική πλευρά. Η λίστα δεν περιελάμβανε 10-15 άτομα όπως αναμενόταν. Ο Μουχτάρ Μπατούρ είχε παραδώσει μια λίστα με την οποία ζητούσε την απέλαση όχι μόνον των ανεπιθύμητων Τούρκων (150), αλλά και των άλλων πολιτικών προσφύγων, ακόμα και κάποιων Μουσουλμάνων της Δυτικής Θράκης οι οποίοι αντιτίθονταν στο καινούριο λαϊκό καθεστώς της Τουρκίας. Παρέδωσε δηλαδή στον Κακουλίδη μια λίστα η οποία περιελάμβανε συνολικά 450 άτομα. Απ’ ότι φαίνεται, η Τουρκική πλευρά πλέον θεωρούσε υποτιμημένη την αξία που δόθηκε στον παπά-Ευθύμ!...
Ο Κακουλίδης, ο οποίος ανέφερε στην Αθήνα την συνάντηση που είχε με τον Τούρκο Πρόξενο, στην έκθεσή του γράφει πως ο αριθμός των ατόμων που περιλαμβάνονταν στην λίστα ήταν αρκετά μεγαλύτερος από το αναμενόμενο. Ανέφερε επίσης ότι ο Τούρκος πρόξενος δήλωσε πως η Τουρκία επιθυμούσε να πάρει ευρεία διάσταση το θέμα των ανθρώπων που θα απελαύνονταν και εφόσον απελαύνονταν αυτοί που αναφέρονταν στην λίστα θα επικρατούσε ειρήνη και γαλήνη στην Τουρκική Μειονότητα της Δυτικής Θράκης. Επίσης ότι η εφημερίδα Γιενί Αντίμ (σ.σ. Καινούριο Βήμα) η οποία έγραφε κατά της Ελλάδας, θα υποχωρούσε από αυτήν την στάση της. Βέβαια, ο Κακουλίδης πρόσθεσε και τα δικά του σχόλια στην έκθεση σχετικά με το θέμα: «Εξήγησα στον Πρόξενο ότι δεν τίθεται ζήτημα απέλασης όσων έχουν Ελληνική υπηκοότητα. Όμως, όσον αφορά τα επιχειρήματα σχετικά με τους υπόλοιπους, τα βρήκα και εγώ εύλογα»1.
Ο Κακουλίδης έλεγε τα ανωτέρω όμως σιγά σιγά άλλαζε και η μορφή της υπόθεσης από την πλευρά της Ελλάδας. Η λίστα έκπληξη με τα 450 άτομα που παρέδωσε η Τουρκία προκάλεσε στην Αθήνα διαφορές απόψεων. Ο Βενιζέλος υποστήριζε κατά κάποιο τρόπο την συμφωνία που έκαναν στην Άγκυρα επειδή την θεωρούσε σημαντική. Από την άλλη, όσοι διαφωνούσαν με αυτήν την άποψη είχαν αρχίσει να υψώνουν τις φωνές τους και έλεγαν: «Η Τουρκία έρχεται και μας δίνει μια λίστα 450 ατόμων, ενώ εσείς, αφήστε την απέλαση, δεν μπορείτε να εξασφαλίσετε καν την απομάκρυνση από την Κωνσταντινούπολη του παπά-Ευθύμ και των οπαδών του που συνολικά είναι το πολύ 20-25 άτομα! Οδηγούν σε αδιέξοδο την κατάσταση, δεν το καταλαβαίνετε;…»
29.04.2009
To γεγονός ότι από τις αρχές του 1931 ο παπα – Ευθύμ σταμάτησε τις παραβιάσεις προς τους Ρωμιούς της Κων/πολης και ότι τον υποχρέωσαν να αρκεστεί με τις εκκλησίες που μέχρι τότε είχε κατασχέσει είναι πολύ πιθανόν να οφείλεται στα πλαίσια αυτής της συμφωνίας. Βέβαια, η προσδοκία του Βενιζέλου ήταν να επιστραφούν οι εκκλησίες που κατάσχεσε ο παπά-Ευθύμ. Η Τουρκική όμως πλευρά αντιμετώπιζε ένα δίλημμα. Ήδη η Άγκυρα είχε μετανιώσει αρκετά διότι, λόγω της υποχρεωτικής ανταλλαγής πληθυσμού είχαν σταλεί οι Καραμανλήδες των οποίων μητρική γλωσσά ήταν η τουρκική αλλά αυτοί ήταν Ορθόδοξοι Χριστιανοί. Τι δηλαδή;.. Είναι το ίδιο πράγμα να συγκρίνουμε την απομάκρυνση του παπά-Ευθύμ και των οπαδών με την απομάκρυνση των 10-13 ανεπιθύμητων Τούρκων (150) από την Δυτική Θράκη; Αυτή η δυσφορία οδήγησε την Τουρκική πλευρά σε μια διαφορετική κατεύθυνση διότι, πίστευαν πως ο παπά-Ευθύμ άξιζε παραπάνω από δύο τρεις ανεπιθύμητους Τούρκους (150). Άλλωστε, παρά την συμφωνία των δύο κρατών για την αντιμετώπιση των προβλημάτων που θα προέκυπταν στο μέλλον, η μη απέλαση όλων των ανεπιθύμητων Τούρκων (150) από την Ελλάδα αλλά μόνο από την Δυτική Θράκη και η συνέχιση της παραμονής των Κιρκασίων και των υπόλοιπων αντικεμαλικών , δείχνει την πολύπλοκη κατάσταση και τα προβλήματα υπήρχαν όταν υπογράφτηκε η συμφωνία. Παρόλο που κάποιοι Έλληνες ιστορικοί άσκησαν κριτική για την παθητική στάση που έδειξε ο Βενιζέλος για την συμφωνία περί παπά-Ευθύμ και των ανεπιθύμητων Τούρκων της Δυτικής Θράκης, κατά πάσα πιθανότητα η πολυπλοκότητα της δομής των ισορροπιών μεταξύ της Τουρκίας και Ελλάδας έπαιξε ρόλο και σε αυτήν την εξέλιξη. Δηλαδή, οι δυο πλευρές από την μια ήθελαν να βρουν μια λύση, ενώ από την άλλη ανησυχούσαν, από την σκοπιά των εθνικών συμφερόντων τους, για τα καινούρια προβλήματα που θα μπορούσε να φέρει η λύση. Για αυτό το λόγο και οι δυο πλευρές, μετά από την συμφωνία που επιτεύχθηκε στην Άγκυρα, επικεντρώθηκαν στην εύρεση λύσης του προβλήματος και έκαναν επιλεκτικές κινήσεις έχοντας υπόψη τους τις διάφορες ισορροπίες.
Όταν ο Βενιζέλος επέστρεψε από την Άγκυρα στην Αθήνα, διέταξε στον Γενικό Διοικητή της Θράκης Γεώργιο Κακουλίδη σχετικά με το θέμα το εξής : «Όσοι από τους ανεπιθύμητους Τούρκους δεν είναι Έλληνες πολίτες, να απομακρυνθούν από την Δυτική Θράκη!». Εν τω μεταξύ, η Τουρκία η οποία βρήκε άνιση την ανταλλαγή του παπά-Ευθύμ με δυο τρεις ανεπιθύμητους Τούρκους, έδωσε παράγγελμα στο Προξενείο της Κομοτηνής να παραδώσει στον Γενικό Διοικητή της Θράκης την καινούρια λίστα που ετοίμασε. Με την κίνηση αυτή που έγινε μόλις ένα μήνα μετά την επίσκεψη του Βενιζέλου στην Άγκυρα, ο Τούρκος Πρόξενος Κομοτηνής Αχμέτ Μουχτάρ Μπατούρ παρέδωσε στον Κακουλίδη την αναφερόμενη λίστα. Στην λίστα όμως που παραδόθηκε υπήρχε κάτι απρόσμενο για τη Ελληνική πλευρά. Η λίστα δεν περιελάμβανε 10-15 άτομα όπως αναμενόταν. Ο Μουχτάρ Μπατούρ είχε παραδώσει μια λίστα με την οποία ζητούσε την απέλαση όχι μόνον των ανεπιθύμητων Τούρκων (150), αλλά και των άλλων πολιτικών προσφύγων, ακόμα και κάποιων Μουσουλμάνων της Δυτικής Θράκης οι οποίοι αντιτίθονταν στο καινούριο λαϊκό καθεστώς της Τουρκίας. Παρέδωσε δηλαδή στον Κακουλίδη μια λίστα η οποία περιελάμβανε συνολικά 450 άτομα. Απ’ ότι φαίνεται, η Τουρκική πλευρά πλέον θεωρούσε υποτιμημένη την αξία που δόθηκε στον παπά-Ευθύμ!...
Ο Κακουλίδης, ο οποίος ανέφερε στην Αθήνα την συνάντηση που είχε με τον Τούρκο Πρόξενο, στην έκθεσή του γράφει πως ο αριθμός των ατόμων που περιλαμβάνονταν στην λίστα ήταν αρκετά μεγαλύτερος από το αναμενόμενο. Ανέφερε επίσης ότι ο Τούρκος πρόξενος δήλωσε πως η Τουρκία επιθυμούσε να πάρει ευρεία διάσταση το θέμα των ανθρώπων που θα απελαύνονταν και εφόσον απελαύνονταν αυτοί που αναφέρονταν στην λίστα θα επικρατούσε ειρήνη και γαλήνη στην Τουρκική Μειονότητα της Δυτικής Θράκης. Επίσης ότι η εφημερίδα Γιενί Αντίμ (σ.σ. Καινούριο Βήμα) η οποία έγραφε κατά της Ελλάδας, θα υποχωρούσε από αυτήν την στάση της. Βέβαια, ο Κακουλίδης πρόσθεσε και τα δικά του σχόλια στην έκθεση σχετικά με το θέμα: «Εξήγησα στον Πρόξενο ότι δεν τίθεται ζήτημα απέλασης όσων έχουν Ελληνική υπηκοότητα. Όμως, όσον αφορά τα επιχειρήματα σχετικά με τους υπόλοιπους, τα βρήκα και εγώ εύλογα»1.
Ο Κακουλίδης έλεγε τα ανωτέρω όμως σιγά σιγά άλλαζε και η μορφή της υπόθεσης από την πλευρά της Ελλάδας. Η λίστα έκπληξη με τα 450 άτομα που παρέδωσε η Τουρκία προκάλεσε στην Αθήνα διαφορές απόψεων. Ο Βενιζέλος υποστήριζε κατά κάποιο τρόπο την συμφωνία που έκαναν στην Άγκυρα επειδή την θεωρούσε σημαντική. Από την άλλη, όσοι διαφωνούσαν με αυτήν την άποψη είχαν αρχίσει να υψώνουν τις φωνές τους και έλεγαν: «Η Τουρκία έρχεται και μας δίνει μια λίστα 450 ατόμων, ενώ εσείς, αφήστε την απέλαση, δεν μπορείτε να εξασφαλίσετε καν την απομάκρυνση από την Κωνσταντινούπολη του παπά-Ευθύμ και των οπαδών του που συνολικά είναι το πολύ 20-25 άτομα! Οδηγούν σε αδιέξοδο την κατάσταση, δεν το καταλαβαίνετε;…»
Συνεχίζεται…
1. Α.Υ.Ε. 1931/Β/37, Φάκ. Ανεπιθυμήτων Τούρκων, Κακουλίδης προς Υπουργείο Εξωτερικών, αρ. 714, Κομοτηνή. 27.11.1930
0 yorum:
Yorum Gönder