20.11.2009
Νταβούτογλου-Ναλμπατϊάν, Κουνέραλπ-Μπίτσιος
Εβρέν Δεδέ
Την ώρα που οι Υπ. Εξωτερικών της Τουρκίας και της Αρμενίας Αχμέτ Νταβούτογλου και Εντουάρτ Ναλμπατϊάν αντίστοιχα, υπέγραφαν το πρωτόκολλο το Σάββατο 10 Οκτωβρίου, από την μια χαιρόμουν για το μέλλον των δυο χωρών και από την άλλη, χωρίς να το θέλω, θυμήθηκα την «Διμερή Έκθεση» του Ζεκί Κουνέραλπ και του Δημήτριου Μπίτσιου.
Ο Ζεκί Κουνέραλπ (1914-1998) ήταν ένας αξιόλογος διπλωμάτης που υπηρέτησε στο Υπ. Εξωτερικών της Τουρκίας. Ήταν ο γιός του Αλί Κεμάλ. Ήταν μόλις 8 χρονών όταν ο πατέρας του δολοφονήθηκε ανελέητα. Επέστρεψε στην πατρίδα του 16 χρόνια μετά την αποχώρησή του μαζί με την μητέρα του από την Τουρκία. Μόλις ολοκλήρωσε τις στρατιωτικές του υποχρεώσεις άρχισε να εργάζεται στο Υπ. Εξωτερικών.
Ο Κουνέραλπ έχει υπηρετήσει ως πρέσβης στην Βέρνη, στο Λονδίνο και στην Μαδρίτη και ως Γεν. Γραμματέας του Υπ. Εξωτερικών. Ο Ιλμπέρ Όρταϊλη τον χαρακτηρίζει ως «Πρέσβη των Τούρκων».
Ο Δημήτριος Μπίτσιος (1915-1983) ήταν ένας αξιόλογος διπλωμάτης που υπηρέτησε στο Υπ. Εξωτερικών της Ελλάδας. Ο νικητής των εκλογών Κωνσταντίνος Καραμανλής στις εκλογές που πραγματοποιήθηκαν αμέσως μετά την πτώση της χούντας το 1974, διόρισε τον Μπίτσιο, έναν εξωκοινοβουλευτικό όπως και στην περίπτωση του Νταβούτογλου, ως Υπ. Εξωτερικών. Ο Δημήτριος Μπίτσιος υπηρέτησε ως Υπ. Εξωτερικών της Ελλάδας μέχρι τις εκλογές της 20ης Δεκεμβρίου του 1977, ενώ πρωτύτερα υπήρξε Υφυπουργός Εξωτερικών στην πεντάμηνη κυβέρνηση Εθνικής Ενώσεως.
Η ζωή αυτών των δυο εξαιρετικών διπλωματών διασταυρώθηκε σε ένα σημείο: στις τουρκοελληνικές σχέσεις. Το 1959 ο Πρωθυπουργός της Ελλάδας Κωνσταντίνος Καραμανλής είχε επισκεφτεί την Άγκυρα και την Κωνσταντινούπολη και στην συνέχεια ο Πρωθυπουργός της Τουρκίας Αδνάν Μεντερές είχε επισκεφτεί την Αθήνα. Ως αποτέλεσμα αυτών των στενών σχέσεων, οι δυο Πρωθυπουργοί κάθισαν με την θέληση να επιλύσουν τα αμφισβητήσιμα ζητήματα και να βελτιώσουν τις τουρκοελληνικές σχέσεις οι οποίες είχαν δηλητηριαστεί με το Κυπριακό, ήταν τεταμένες με τις μειονότητες που αφέθηκαν στα πλαίσια της αμοιβαιότητας και είχαν οδηγηθεί σε αδιέξοδο με αφορμή τα διάφορα προβλήματα.
Όμως πως θα το έκαναν; Και τότε είπαν: «Καλύτερα να βρούμε έναν διπλωμάτη από το Υπ. Εξωτερικών της κάθε χώρας, να καθίσουν, να συζητήσουν, να συμφωνήσουν και να μας ετοιμάσουν μια έκθεση που θα προτείνει λύσεις».
Και σε εκείνο ακριβώς το σημείο διασταυρώθηκαν οι δρόμοι του Κουνεράλπ και Μπίτσιου, δυο αξιόλογων διπλωματών, επειδή ο Ζεκί Κουνέραλπ θα εκπροσωπούσε την Τουρκία και ο Δημήτριος Μπίτσιος την Ελλάδα στην έκθεση που επρόκειτο να ετοιμασθεί.
Βέβαια, ο Μπίτσιος και ο Κουνέραλπ είχαν δύσκολο έργο. Θα ανέλυαν ως μια επιτροπή τα αμφισβητήσιμα ζητήματα, θα συμφωνούσαν και πάλι μαζί για την επίλυση των και θα υπέβαλλαν αυτές τις προτάσεις-λύσεις στους πρωθυπουργούς τους με μια έκθεση που θα ετοίμαζαν από κοινού.
Δεν θα ήθελα να μπω στις λεπτομέρειες των τουρκοελληνικών σχέσεων και να σας κουράσω με αυτές. Αυτό που θέλω να σας πω είναι κάτι άλλο. Συνεπώς δεν θα αναφερθώ καθόλου στο περιεχόμενο της «Διμερούς Έκθεσης» και θα σας πω τι έγινε στο τέλος.
Στο τέλος, ο Ζεκί Κουνέραλπ και ο Δημήτριος Μπίτσιος έκαναν την δουλειά τους επάξια. Ανέλυσαν τα τουρκοελληνικά προβλήματα και τα αμφισβητήσιμα ζητήματα και παρουσίασαν προτάσεις για την επίλυση τους τις οποίες υπέβαλλαν σε μια έκθεση από κοινού, στους πρωθυπουργούς τους.
Όμως τι έγινε ύστερα; Και στις δυο χώρες, όπως θα μπορείτε να μαντέψετε άνετα, υπήρξαν πολιτικές αναταράξεις, οι πρωθυπουργοί άλλαξαν και έτσι το 1959 η «Διμερής Έκθεση» του Κουνέραλπ και του Μπίτσιου μπήκε στο συρτάρι, από όπου δεν βγήκε ποτέ…
Και βέβαια δεν τα λέω όλα αυτά για να απογοητεύω κάποιον. Απλά δεν θέλω η συνθήκη που υπέγραψαν οι Αχμέτ Νταβούτογλου και Εντουαρτ Ναλμπατϊάν να έχει ίδιο τέλος με της «Διμερή Έκθεσης» των Ζεκί Κουνέραλπ και Δημήτριου Μπίτσιου!..
Νταβούτογλου-Ναλμπατϊάν, Κουνέραλπ-Μπίτσιος
Εβρέν Δεδέ
Την ώρα που οι Υπ. Εξωτερικών της Τουρκίας και της Αρμενίας Αχμέτ Νταβούτογλου και Εντουάρτ Ναλμπατϊάν αντίστοιχα, υπέγραφαν το πρωτόκολλο το Σάββατο 10 Οκτωβρίου, από την μια χαιρόμουν για το μέλλον των δυο χωρών και από την άλλη, χωρίς να το θέλω, θυμήθηκα την «Διμερή Έκθεση» του Ζεκί Κουνέραλπ και του Δημήτριου Μπίτσιου.
Ο Ζεκί Κουνέραλπ (1914-1998) ήταν ένας αξιόλογος διπλωμάτης που υπηρέτησε στο Υπ. Εξωτερικών της Τουρκίας. Ήταν ο γιός του Αλί Κεμάλ. Ήταν μόλις 8 χρονών όταν ο πατέρας του δολοφονήθηκε ανελέητα. Επέστρεψε στην πατρίδα του 16 χρόνια μετά την αποχώρησή του μαζί με την μητέρα του από την Τουρκία. Μόλις ολοκλήρωσε τις στρατιωτικές του υποχρεώσεις άρχισε να εργάζεται στο Υπ. Εξωτερικών.
Ο Κουνέραλπ έχει υπηρετήσει ως πρέσβης στην Βέρνη, στο Λονδίνο και στην Μαδρίτη και ως Γεν. Γραμματέας του Υπ. Εξωτερικών. Ο Ιλμπέρ Όρταϊλη τον χαρακτηρίζει ως «Πρέσβη των Τούρκων».
Ο Δημήτριος Μπίτσιος (1915-1983) ήταν ένας αξιόλογος διπλωμάτης που υπηρέτησε στο Υπ. Εξωτερικών της Ελλάδας. Ο νικητής των εκλογών Κωνσταντίνος Καραμανλής στις εκλογές που πραγματοποιήθηκαν αμέσως μετά την πτώση της χούντας το 1974, διόρισε τον Μπίτσιο, έναν εξωκοινοβουλευτικό όπως και στην περίπτωση του Νταβούτογλου, ως Υπ. Εξωτερικών. Ο Δημήτριος Μπίτσιος υπηρέτησε ως Υπ. Εξωτερικών της Ελλάδας μέχρι τις εκλογές της 20ης Δεκεμβρίου του 1977, ενώ πρωτύτερα υπήρξε Υφυπουργός Εξωτερικών στην πεντάμηνη κυβέρνηση Εθνικής Ενώσεως.
Η ζωή αυτών των δυο εξαιρετικών διπλωματών διασταυρώθηκε σε ένα σημείο: στις τουρκοελληνικές σχέσεις. Το 1959 ο Πρωθυπουργός της Ελλάδας Κωνσταντίνος Καραμανλής είχε επισκεφτεί την Άγκυρα και την Κωνσταντινούπολη και στην συνέχεια ο Πρωθυπουργός της Τουρκίας Αδνάν Μεντερές είχε επισκεφτεί την Αθήνα. Ως αποτέλεσμα αυτών των στενών σχέσεων, οι δυο Πρωθυπουργοί κάθισαν με την θέληση να επιλύσουν τα αμφισβητήσιμα ζητήματα και να βελτιώσουν τις τουρκοελληνικές σχέσεις οι οποίες είχαν δηλητηριαστεί με το Κυπριακό, ήταν τεταμένες με τις μειονότητες που αφέθηκαν στα πλαίσια της αμοιβαιότητας και είχαν οδηγηθεί σε αδιέξοδο με αφορμή τα διάφορα προβλήματα.
Όμως πως θα το έκαναν; Και τότε είπαν: «Καλύτερα να βρούμε έναν διπλωμάτη από το Υπ. Εξωτερικών της κάθε χώρας, να καθίσουν, να συζητήσουν, να συμφωνήσουν και να μας ετοιμάσουν μια έκθεση που θα προτείνει λύσεις».
Και σε εκείνο ακριβώς το σημείο διασταυρώθηκαν οι δρόμοι του Κουνεράλπ και Μπίτσιου, δυο αξιόλογων διπλωματών, επειδή ο Ζεκί Κουνέραλπ θα εκπροσωπούσε την Τουρκία και ο Δημήτριος Μπίτσιος την Ελλάδα στην έκθεση που επρόκειτο να ετοιμασθεί.
Βέβαια, ο Μπίτσιος και ο Κουνέραλπ είχαν δύσκολο έργο. Θα ανέλυαν ως μια επιτροπή τα αμφισβητήσιμα ζητήματα, θα συμφωνούσαν και πάλι μαζί για την επίλυση των και θα υπέβαλλαν αυτές τις προτάσεις-λύσεις στους πρωθυπουργούς τους με μια έκθεση που θα ετοίμαζαν από κοινού.
Δεν θα ήθελα να μπω στις λεπτομέρειες των τουρκοελληνικών σχέσεων και να σας κουράσω με αυτές. Αυτό που θέλω να σας πω είναι κάτι άλλο. Συνεπώς δεν θα αναφερθώ καθόλου στο περιεχόμενο της «Διμερούς Έκθεσης» και θα σας πω τι έγινε στο τέλος.
Στο τέλος, ο Ζεκί Κουνέραλπ και ο Δημήτριος Μπίτσιος έκαναν την δουλειά τους επάξια. Ανέλυσαν τα τουρκοελληνικά προβλήματα και τα αμφισβητήσιμα ζητήματα και παρουσίασαν προτάσεις για την επίλυση τους τις οποίες υπέβαλλαν σε μια έκθεση από κοινού, στους πρωθυπουργούς τους.
Όμως τι έγινε ύστερα; Και στις δυο χώρες, όπως θα μπορείτε να μαντέψετε άνετα, υπήρξαν πολιτικές αναταράξεις, οι πρωθυπουργοί άλλαξαν και έτσι το 1959 η «Διμερής Έκθεση» του Κουνέραλπ και του Μπίτσιου μπήκε στο συρτάρι, από όπου δεν βγήκε ποτέ…
Και βέβαια δεν τα λέω όλα αυτά για να απογοητεύω κάποιον. Απλά δεν θέλω η συνθήκη που υπέγραψαν οι Αχμέτ Νταβούτογλου και Εντουαρτ Ναλμπατϊάν να έχει ίδιο τέλος με της «Διμερή Έκθεσης» των Ζεκί Κουνέραλπ και Δημήτριου Μπίτσιου!..
0 yorum:
Yorum Gönder